Korekcja racic jest niezbędnym i nieodzownym elementem dobrej praktyki produkcyjnej u krów mlecznych. Jest to także podstawowy element profilaktyki kulawizny. Jest to szczególnie istotne w zapobieganiu owrzodzeniom podeszwy. Korekcja ma na celu dwa główne aspekty:
- Przywraca bardziej pionowy kąt racic
- Równoważy rozkład masy ciała pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną częścią racicy
Jak często powinno dokonywać się korekcji racic?
Z powodu, iż róg racicowy rośnie w tempie ~0,5 cm na miesiąc u zdrowych krów mlecznych, potrzeba około 15 miesięcy, aby uformowała się cała ściana racicy, od pasma wieńcowego do palca (typowa długość wynosi 75 mm). Z drugiej strony potrzeba 2 miesięcy na uformowanie pełnej grubości podeszwy (7 mm grubości). Dlatego korzyści wynikające z korekcji racic utrzymują się zwykle 4-6 miesięcy. Dlatego najważniejsze zalecenia dotyczące korekcji w wolnostanowiskowych stadach krów mlecznych powinny objąć trzy najważniejsze założenia:
- Przycinanie jałówek przed pierwszym wycieleniem (zwykle 1-2 miesiące przed wycieleniem),
- Krowy w laktacji trymować raz we wczesnej i średniej laktacji (zazwyczaj 60-150 dni doju) i raz pod koniec laktacji (zazwyczaj w okresie zasuszenia)
- Krowy z grupy wysokiego ryzyka (u których wcześniej wystąpiły zmiany chorobowe) należy trymować co 3-4 miesiące.
Jaką technikę wybrać?
Do przeprowadzenia korekcji potrzebne są odpowiednie narzędzia, ale także i umiejętności. Dobra korekcja pomaga zapobiegać kulawiznom i skutkuje szybszym powrotem do zdrowia kulawej krowy. Zła korekcja nie pomaga w zapobieganiu kulawiznom i skutkuje niepowodzeniem w powrocie do zdrowia po kulawiźnie. Natomiast bardzo słabe trymowanie JEST POWODEM kulawizny!
Najważniejsze w przeprowadzaniu korekcji jest zapewnienie bezpieczeństwa ludziom, którzy ja wykonują, pomocnikom, ale także samym zwierzętom. Dlatego bardzo ważne jest, aby sprzęt na jaki pracujemy i jakiego używamy był najwyższej jakości, sprawny i adekwatny do zaplanowanych czynności.
Przed przystąpieniem do korekcji racica powinna zostać oczyszczona. Następnie pracę zaczynamy od tej części racicy która jest mniej przerośnięta, czyli:
- wewnętrzna część racicy tylnej,
- zewnętrzna część racicy przedniej.
Przednia część racicy po oczyszczeniu powinna zostać zmierzona. Przypominam, że jej długość powinna mierzyć ok.75 mm.
Czubek racicy powinien być skorygowany prostopadle do podeszwy.
Następnie usuwamy przerośnięta podeszwę upewniając się, że powierzchnia pozostanie prostopadła do długiej osi nogi. Pozwala to również na ustalenie, ile podeszwy powinno zostać usunięte porównując w drugą częścią racicy.
Ostatnia częścią korekcji jaką trzeba przeprowadzić jest wymodelowanie wewnętrznego obszaru osiowego. W kończynie tylnej mocniej część zewnętrzna, słabiej wewnętrzna. W kończynie przedniej na odwrót.
Teraz kiedy mamy już omówione jak poprawnie przeprowadzić korekcje, warto byłoby omówić diagnostykę konkretnych jednostek chorobowych. Temat ten zostanie poruszony w kolejnym artykule.
