Udostępnij

Wpływ mikroelementów na status zdrowotny krów w okresie przejściowym

Znaczenie mikroelementów w okresie przejściowym

Pierwiastki mineralne, a w szczególności takie mikroelementy jak miedź, mangan, cynk, selen, bor oraz chrom korzystnie wpływają na zdrowie krów wysokowydajnych. Ma to szczególne znaczenie w najbardziej newralgicznym okresie ich fizjologicznego cyklu produkcyjnego, jakim jest okres przejściowy, który decyduje o zdrowiu krowy w późniejszej fazie laktacji, jej wydajności mlecznej oraz wskaźnikach rozrodczych.

Długotrwały niedobór składników mineralnych

Prowadzi na ogół do powstania formy podklinicznej choroby niedoborowej, która często przechodzi w formę kliniczną. Niewielkie niedobory biopierwiastków zwłaszcza mikroelementów, są trudniejsze do rozpoznania, gdyż wywołują nieznaczne zmiany funkcjonalne i strukturalne w organizmie, jednak wraz z zaburzeniami energetycznymi należą one do często występujących zespołów chorobowych, którym towarzyszyć może stres oksydacyjny i immunosupresja, występujące szczególnie w okresie przejściowym. Suplementacja mikropierwiastków krowom wpływa na ograniczenie szkodliwego działania wolnych rodników, ponieważ większość z nich stanowi aktywne centra enzymów wchodzących w skład enzymatycznego układu antyoksydacyjnego. Odpowiednie zaopatrzenie w mikroelementy warunkuje między innymi optymalne wskaźniki rozrodu, prawidłowy wzrost i rozwój płodu oraz wpływa na odporność organizmu. Przypisuje się im również udział w ograniczeniu występowanie stanów zapalnych wymion tła bakteryjnego, obniżeniu poziomu komórek somatycznych w mleku oraz minimalizowaniu ryzyka występowania chorób metabolicznych związanych z ujemnym bilansem energetycznym.

MikroelementZapotrzebowanie wg NRC/FDAmg kg-1 s.m. paszy
Okres zasuszeniaLaktacja
żelazo1315
cynk2148
mangan1614
miedź1211
jod0.40.5
selen0.30.3
kobalt0.110.11
chrom0.50.5
Tab.1. Zalecana zawartość mikroelementów w paszy (w mg kg-1 s.m. paszy) dla krów w okresie zasuszenia i laktacji według normy NRC (National Research Council, 2001) oraz FDA (Federal Drug Administration, 2009)

Poniżej zostanie przedstawiony wpływ mikropierwiastków na organizm krowy z uwzględnieniem ich oddziaływania na układ odpornościowy, pobranie paszy, choroby metaboliczne, zdrowie gruczołu mlekowego oraz rozród.

Rola mikroelementów w układzie odpornościowym

Selen i jego wpływ na odporność:

  • poprawia sprawność układu odpornościowego u bydła poprzez działania regulujące metabolizm hormonów tarczycy oraz aktywność białek w procesach antyoksydacyjnych
  • pobudza proliferację limfocytów T, przyspiesza dojrzewanie i zwiększa ich aktywność
  • stymuluje produkcję immunoglobulin klasy M i G – co może być wykorzystane przy poprawieniu jakości siary
  • niedobór Se przyczynia się do zaburzenia rozmieszczenia receptorów na powierzchni neutrofili oraz do zmniejszenia produkcji wolnych rodników w neutrofilach

Miedź, cynk i chrom w regulacji odpowiedzi immunologicznej

Miedź:

  • reguluje funkcje neutrofili, monocytów, limfocytów T oraz produkcję przeciwciał

Cynk:

  • wpływa na stan odpowiedzi immunologicznej organizmu, od niego uzależniony jest m.in. rozwój i aktywność neutrofili i komórek NK oraz regulacja genowa limfocytów

Chrom:

  • wpływ zarówno na odpowiedź komórkową jak i humoralną

Mikroelementy a pobranie paszy i choroby metaboliczne

Niskie pobranie paszy na początku laktacji skłoniło do poszukiwania metod poprawiających produkcyjność, a jednocześnie zmniejszających problemy zdrowotne okresu poporodowego.

Wpływ chromu na metabolizm insuliny:

  • wpływając na metabolizm insuliny, oddziałuje w ten sposób na wykorzystanie glukozy, a użycie go jako dodatku do paszy może zmniejszyć ryzyko występowania ketozy
  • suplementacja propionianu chromu przyczynia się do wzrostu syntezy tłuszczu w tkance tłuszczowej oraz zmniejszenia lipolizy, obserwuje się również spadek stężenia niezestryfikowanych kwasów tłuszczowych (NEFA) w surowicy
  • dodatek chelatu aminokwasowego chromu w postaci pikolinianu chromu powoduje spadek stężenia β-hydroksymaślanu w surowicy oraz triglicerydów w surowicy i wątrobie
  • uzupełnianie dawki pokarmowej w chrom na miesiąc przed porodem do dwóch miesięcy po porodzie może znacząco wpłynąć na zwiększenie spożycia paszy na początku laktacji i produkcji mleka

Rola boru w metabolizmie minerałów:

  • wpływ tego pierwiastka na organizmy zwierzęce jest poznany w bardzo niewielkim stopniu.
  • dodatek boru łagodzi zaburzenia metabolizmu minerałów charakterystyczne dla niedoboru witaminy D3
  • według badań dodatek boranu sodu do paszy krowom w okresie przedporodowym w dawce 30g/sztukę przyczynił się do wzrostu stężenia wapnia i magnezu w surowicy tych zwierząt po wycieleniu, nie zanotowano natomiast zmian w stężeniu fosforu
  • stosowanie boranu sodu w dawce 100 mg/kg mc. podczas wczesnej laktacji zmniejsza częstotliwość stłuszczenia wątroby

Znaczenie cynku w fermentacji żwacza:

  • u przeżuwaczy, cynk jest bardzo ważny dla procesów fermentacji zachodzących w żwaczu – głównie trawienia celulozy i syntezy lotnych kwasów tłuszczowych
  • uczestniczy w metabolizmie witaminy A i E

Selen jako regulator glukozy:

  • selen jest tzw. insulinomimetykiem, czyli podobnie jak insulina reguluje poziom glukozy we krwi oraz reguluje szereg procesów metabolicznych

Mikroelementy a zdrowie gruczołu mlekowego

Selen i witamina E w zapobieganiu mastitis

  • selen w połączeniu z witaminą E zmniejsza częstotliwość klinicznych postaci mastitis, skraca czas jego trwania oraz łagodzi jego przebieg (zapalenia środowiskowe – E. coli, S. uberis, S. faecalis i Klebsiella spp.)
  • nie zaobserwowano wpływu suplementacji Se na przebieg i czas trwania zapalenia wymienia na tle Staphylococcus aureus
  • podając jałówkom selen i witaminę E przed porodem zaobserwowano po porodzie wzrost produkcji siary i mleka przez pierwsze 8 tygodni laktacji w porównaniu do grupy zwierząt nie otrzymującej takiej suplementacji
  • zaobserwowano wzrost produkcji mleka po stosowaniu jednorazowych, wysokich dawek Se

Miedź i mangan w zdrowiu gruczołu mlekowego

  • niedobór w diecie (<7mg/kg paszy) redukował zdolność bójczą neutrofili w stosunku do S. aureus
  • przy niedoborze tego pierwiastka częściej notowane kliniczne postacie mastitis
  • przy żywieniu dietą o zawartości 20mg Cu/kg paszy zaobserwowano mniejsze objawy zapalenia przy eksperymentalnym i klinicznym colimastitis

Mangan:

  • suplementacja manganu może mieć korzystny wpływ na zdrowie gruczołu mlekowego krowy poprzez zwiększenie zdolności makrofagów do zabijania bakterii wywołujących mastitis

Cynk w redukcji komórek somatycznych w mleku:

  • kompleks cynk-metionina powoduje obniżenie liczby komórek somatycznych w mleku oraz wpływa na zmniejszenie zapadalności na zapalenie gruczołu mlekowego w wyniku zwiększenia syntezy keratyny w kanale strzykowym
  • cynk w formie chelatów może przyczynić się do zwiększenia wydajności mlecznej
  • wzbogacanie dawki pokarmowej krów w cynk oraz witaminę E, począwszy od drugiego miesiąca przed terminem planowanego porodem, może przyczynić się do wzrostu wydajności mlecznej

Mikroelementy a rozród krów

Selen w poprawie wskaźników rozrodczych:

  • jednorazowa dawka selenu w ilości 0.1 mg kg–1 mc. podana krowom 21 dni przed spodziewanym porodem obniża o 70% częstotliwość występowania zapaleń macicy oraz o 40% torbielowatości jajników

Miedź i mangan w płodności krów:

  • niedobór miedzi odpowiedzialny jest za wczesną śmierć zarodkową i resorpcję płodów, zwiększone ryzyko zatrzymania łożyska oraz niskiej płodności związanej z opóźnionym poporodowym estrus

Mangan:

  • suplementacja tym pierwiastkiem może przyczynić się do skrócenia poporodowego anoestrus oraz zwiększenia liczby zapłodnień w pierwszej rui po porodzie

Chrom:

  • pikolinian chromu w dawce 3,5 mg/kg paszy podawany w ostatnich 9 tygodniach ciąży – częstotliwość zatrzymania łożyska zmniejszyła się niemal czterokrotnie w porównaniu do krów, które nie otrzymywał tego mikroelementu

Rola cynku w regeneracji błony śluzowej macicy:

  • badania wykazały, że obniżone stężenie Zn i podwyższone stężenie Cu we krwi krów w okresie ciąży zwiększają ryzyko poronienia
  • potwierdzono znaczącą rolę cynku w regeneracji błony śluzowej macicy, jak również wcześniejszego wystąpienia rui po porodzie

Przyswajalność mikroelementów: formy organiczne vs. nieorganiczne

Przyswajalność mikroelementów: formy organiczne vs. nieorganiczneStosując mikroelementy w żywieniu bydła, pod uwagę należy wciąć fakt, że każde źródło mikroelementów warte jest tyle, ile zwierzę jest w stanie go wchłonąć z układu pokarmowego do krwioobiegu i wykorzystać na produkcję, rozród i utrzymanie wysokiej zdrowotności. Powszechnie stosowanym źródłem mikroelementów są ich nieorganiczne formy, takie jak tlenki, siarczany czy węglany. Niestety, przyswajalność składników mineralnych z tych połączeń jest bardzo niska i w zależności od rodzaju soli oraz pierwiastka waha się od 5 do 30%. Dużo wyższą przyswajalnością cechują się formy organiczne mikroelementów, które są połączeniem pierwiastka z ligandami, którymi mogą być białka, peptydy, aminokwasy, polisacharydy lub kwasy organiczne. W zależności od formy i składnika mineralnego może ona stanowić nawet 90%. Dodatkowo istotną cechą tego typu połączeń jest mniejsza toksyczność metali w tej formie w przypadku przedawkowania. Na niekorzyść organicznych form pierwiastków mineralnych przemawia ich cena – związki te są droższe w porównaniu z ich nieorganicznymi odpowiednikami.

Porównanie przyswajalności źródeł mikroelementów

 Forma nieorganicznaForma organiczna
Cutlenek i siarczan miedzi chelaty miedzi
Fechlorki, tlenek, siarczan żelazafumaran żelazawy, cytrynian żelaza, chelaty żelaza
Znchlorek, tlenek, siarczek cynkumleczan cynku, octan cynku, chelaty cynku
Mnsiarczan i chlorek manganuchelaty manganu
Crchlorek chromupropionian chromu, pikolinian chromuglukonian chromu, cytrynian chromu
Seselenin i selenian soduselenometionina, drożdże wzbogacone w Se
Tab.2. Organiczne i nieorganiczne źródła mikropierwiastków

Podsumowanie: Znaczenie mikroelementów dla zdrowia i wydajności krów

Reasumując należy stwierdzić, że pierwiastki śladowe stanowią ważny element warunkujący zachowanie homeostazy organizmów żywych, a w szczególności zwierząt wysokoprodukcyjnych. Od ich właściwego stężenia w tkankach i płynach ustrojowych zależy prawidłowy rozwój i zdrowotność organizmu, a możliwy z powodu ich niedoborów spadek produkcyjności zwierząt stanowi ważny aspekt ekonomiczny.

Kategorie

Powiązane artykuły

Potrzebujesz porady? Skontaktuj się z autorem artykułu