Dużymi krokami zbliża się ograniczenie stosowania antybiotyków, gdyż rozporządzenie Unii Europejskiej jest już gotowe i zacznie obowiązywać 28.01.2022 roku. W dużej mierze zmieni ono podejście do leczenia mastitis w laktacji i zasuszeniu. 

Grzybica skóry u bydła zwana inaczej grzybicą strupiastą, dermatofitozą, trichofitozą występuje głównie u młodego bydła ras mlecznych. Powoduje ją najczęściej Trichopyton verrucosum, rzadziej inne dermatofity. Straty gospodarcze polegają głównie na zmniejszeniu wartości hodowlanej zarażonych zwierząt, rzadko dochodzi do uogólnienia procesu i wpływu na stan ogólny i wydajność. 

Grzybica skóry jest zoonozą! Jest to najczęściej występująca choroba odzwierzęca na którą szczególnie narażone są osoby pracujące przy bydle. 

Profilaktyka to działanie mające na celu zapobieganie chorobom. Kontrolowanie czynników ryzyka, występowania choroby i zapobieganie jej wybuchu (szczepienia, programy odchowu cieląt, kontrola rozrodu).  Dlatego nie ma znaczenia w jakich stadach przeprowadzane są zabiegi profilaktyczne. Czy to na wielostadnych obiektach, czy w małym rodzinnym gospodarstwie. Hodowcy bydła mlecznego, bez znaczenia jak wielkie mają stado trzymają krowy, żeby czerpać zysk z produkcji mleka. A tylko zdrowe zwierzęta mogą być wydajne. Lepiej jest zadbać o to, żeby zwierzęta nie chorowały i inwestować w ich zdrowie zapobiegając występowaniu schorzeń i oszczędzać w ten sposób na leczeniu zwierząt. Profilaktyka to inwestycja, a nie koszt.

Ludzie, bydło i inne gatunki zwierząt rodzą się w brudnym świecie - świecie pełnym „zarazków” –  wirusów, bakterii i innych mikroorganizmów, z których wiele powoduje choroby. Część z tych mikroorganizmów jest endemicznych lub zawsze występuje w populacjach zwierząt, które są zakażane. Jak zatem Matka-Natura chroni zwierzęta przed chorobami zakaźnymi i jak możemy się uczyć na podstawie jej działań i ulepszać „program” Matki za pomocą szczepionek? 

Mastitis mycotica , czyli grzybicze zapalenie wymienia krów to schorzenie diagnozowane stosunkowo rzadko. I choć występuje sporadycznie bywa nader frustrujące zarówno dla samego hodowcy jak i lekarza weterynarii zajmującego się takim przypadkiem.